Denne boka er den fjerde og siste i serien om Bruce Medway, brite som bur i Benin i Vest-Afrika.
Han vert tvinga til å ta på seg eit oppdrag for ein italiensk mafiaboss; å finne og drepe franskmannen Jean-Luc Marnier. Parallellt med dette får Medways gamle kompanjong, politimannen Bagado i oppgave å finne unge skulejenter som har forsvunne i byen Cotonou.
Medan Medway rotar seg djupar inn i løgner og problem for å berge sitt eige liv, kjem Bagado ingen veg i jakta på jentene.
(1998)
Dottera til den indiske mangemilliardæren Frank D´Cruz vert kidnappa. Charles Boxer har bygd seg opp eit rykte som ein solid kidnappingskonsulent, som er kjend for å få ofra tilbake i live.
Men i denne saka er det mykje som ikkje er som det brukar å vere, heilt frå starten av.
Ein ny karakter frå Robert Wilson, som har store sko og fylle.
(2013)
To bilar kolliderar på motorvegen utanfor Sevilla. I den eine bilen finn politiet ein russar som er sentral i mafiaen på Costa del Sol. Og i bagasjerommet har han 8 millionar euro, i tillegg til ein del diskettar. Russaren har vore på veg over til ei konkurrerande mafiagruppering.
Falcon etterforskar saka som drap, samstundes som fleire faktorar frå dei tidlegare bøkene framleis er sentrale. Så vert den 8-årige sonen til Consuela Jimenez, av og på-kjæresten til Falcon, kidnappa.
(2009)
Igjen er Robert Wilson i Portugal.
Handlinga tvinnar notid og fortid inn i kvarandre på ein unik måte, og me møter den engelske jenta Andrea, som under krigen vert send på oppdrag i Portugal, som spion for engelsk etterretning. Der møter ho tyskeren Karl Voss, som er militærattache.
Andrea Aspinall jobbar undercover, tilsynelatande for Shell i Lisboa, men rapporterer tilbake til England om både tyskerar og amerikanarar i den portugisiske hovudstaden.
Han har ei høg stjerne i Tyskland, men har ein eigen agenda.
Boka er tredelt, og me jobbar oss framover i tid, frå andre verdskrig.
(2001)
Ei bok som kom før Falconserien. Denne handlar om den portugisiske etterforskaren Ze Coelho. Ei ung jente vert funnen drept og dumpa i Lisboa, og Ze Coelho får med seg ein upopulær kollega til å finne syndaren.
Det er to historier samstundes i boka, og medan me er i Lisboa på 90-talet, følger me også ein tysk offiser under andre verdskrigen. Han vert send til Portugal for å kjøpe Wolfram, og det er vel inga hemmelegheit at dei to historiene vert tvinna inn i kvarandre.
Boka startar tyngre enn ein er vand til frå Falconbøkene (for dei som leste dei fysst) og det er fysst og fremst historia frå krigen som har mest framdrift. I det heile tatt er det veldig lite som skjer med drapsetterforskinga i Lisboa. Men krigshistoria er bra, og ber boka framover, og mot slutten vert det også fart på sakene i drapsetterforskinga. Ikkje akkurat Falcon, men likevel veldig lesbar.
(1999)
Den tredje boka i serien om Javier Falcon. Etter ein kanonstart med «Den blinde mannen i Sevilla» falt serien litt med bok nr. 2, «De forsvunne hendene». Men her er Falcon tilbake i godt gammalt slag.
Det heile byrjar med ei boligblokk som blir sprengd, og i kjellaren ligg ein moské.
Boka er litt mindre privat enn dei fysste var, og minner meir om ein generell krim i så måte.
Me møter igjen mange av dei gamle kjende, og sjølv om denne tredje boka er veldig annsleis enn dei to fysste i stilen, så er det igjen det same drivet som var i den fysste.
(2006)
Ein kjend arkitekt og kona vert funne døde i heimen sin, mens son deira overnattar hjå naboen. Det virkar som drap og sjølvdrap, men arkitekten har drukke kaustisk soda, og han har han ein lapp med ein kryptisk beskjed i handa. I kjølvatnet av dette dukkar fleire sjølvmord opp, og Falcon nøstar i kjend stil opp i fleire mørke skjebner i Sevilla.
Robert Wilson skriv krim i verdsklasse, det er ingen tvil om det. Men den forrige boka var tøff å følge opp, og denne her leverte dessverre ikkje varene på samme måten.
(2004)
Drapsbølge i SevillaEin restauranteigar vert drepen, og vert funnen framfor ein TV med augeloka avskorne.
Dette, og ei rekke andre drap i Sevilla gjer at etterforskar Javier Falcon kjem i kontakt med fortida til sin far, Francisco Falcon, ein berømt kunstnar.
Det einaste eg har å utsetje på denne boka, er den overdrevne bruken av spanske ord og fraser. Er den oversett til norsk, så er den oversett. Den spreidde bruken av «tapa» etc minner litt om ein eller anna Dizzie Tunes-sketsj.
(2003)
Krimbiblioteket 